از هر دری یک سخن

من از هر دری یا بهتر بگویم از همه درها سخن میگویم تو هر آنچه میخواهی بخوان.

۱۹ مطلب در اسفند ۱۳۹۸ ثبت شده است

عوارض دیابت

خوردن قرص، چک کردن همیشگی قند خون یا تزریق انسولین احتمالا ایده‌ی چندان خوبی برای داشتن اوقات خوش به نظر نمی‌رسد. اما حداقل تلاش برای کنترل دیابت بهترین چاره برای پیشگیری از وقوع عوارض وحشتناک آن است.

دکتر بتول هاتی پوقلو، متخصص غدد در کلینیک کلیوند معتقد است، اگر مراقب خودتان نباشید، عوارض دیابت ۵ سال پس از ابتلا آغاز می‌شود؛ و ظرف حدودا ۱۰ تا ۱۵ سال، اکثر بیماران با مشکلات متعددی روبرو خواهند شد. خوشبختانه، پیروی از یک رژیم مغذی، ورزش و مصرف دارو نه تنها ممکن است عوارض و پیشرفت بیماری را متوقف کند، بلکه ممکن است آن‌ها را معکوس نماید.

برای پیروی از برنامه‌ی درمانی به انگیزه نیاز دارید؟ در ادامه به مشکلات و عوارضی که با توقف درمان رخ می‌دهد، اشاره می‌کنیم.

افزایش کلسترول و فشار خون
در دیابت نوع ۱، بدن تولید انسولین، هورمون تنظیم قند خون، را متوقف می‌کند. در دیابت نوع ۲، بدن قادر به مصرف انسولین تولید شده نیست. در نتیجه، هر چه کلسترول خوب پایین‌تر باشد، میزان چربی‌های مضر به‌نام تری‌گلیسیرید افزایش می‌یابد. مقاومت بدن به انسولین منجر به سخت شدن عروق باریک می‌شود که فشار خون را افزایش می‌دهد. درنتیجه، حدودا ۷۰٪ از افراد مبتلا به دیابت، نوع ۱ یا ۲، فشار خون نیز دارند، عاملی خطرناک برای سکته‌، بیماری‌های قلبی و اختلالات تفکر و حافظه.

دکتر رابرت گبی، مدیر ارشد پزشکی در مرکز دیابت جاسلین در بوستون می‌گوید، چنانچه با ورزش و رژیم به تنهایی و یا با درمان دارویی موفق به کنترل فشار خون بالا و کلسترول بالا نشوید، پیشرفت سایر عوارض تسریع می‌گردد.

ضعف بینایی
بیش از ۴ میلیون نفر از افراد دیابتی متحمل درجاتی از رتینوپاتی، یا آسیب‌های بافت حساس به نور در پشت چشم، هستند. این امر از قند خون بالا که به عروق خونی ظریف چشم آسیب می‌رساند، ناشی می‌شود، فرآیندی که ۷ سال پیش از تشخیص آغاز می‌شود.

مراحل اولیه هیچ‌گونه علائمی ندارد، اما به مرور دید را تارتر می‌کند.

نتایج مطالعات بر روی افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ نشان می‌دهد، چنانچه شاخص قند خون در طول زمان حدودا ۱٪ افزایش ‌یابد، خطر ایجاد یا وخامت مشکلات چشمی حدودا یک سوم افزایش می‌یابد.

هاتی‌‌پوقلو می‌گوید که در بیست سال آینده، حدود ۸۰٪ افراد دیابتی مبتلا به رتینوپاتی و حدود ۱۰۰۰۰ نفر نیز سالانه نابینا می‌شوند.

از کار افتادن کلیه‌ها
در طول زمان، قند خون بالا نفرون‌ها، ترکیبات کوچکی در کلیه‌ها که تصفیه‌کننده‌ی خون هستند، را غلیظ و زخمی می‌کنند. ترشح پروتئین در ادرار در ۷٪ از موارد ناشی از مراحل اولیه‌ی مشکلات کلیوی است که در گذر زمان دیابت نوع ۲ بدل خواهد شد.

هاتی‌پوقلو می‌گوید، حدودا نیمی از افرادی که دیابت خود را کنترل نمی‌کنند در ده سال آینده متحمل آسیب‌های کلیوی، شرایطی که یا نیاز به دیالیز یا پیوند کلیه دارد، خواهند شد.

ضعف اعصاب
حدود ۷.۵٪ از افراد مبتلا به دیابت نروپاتی، آسیب عصبی ناشی از قندخون بالا، دارند. در نهایت نیز حدود نیمی از افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ یا ۲ به آن مبتلا می‌شوند.

به‌گفته‌ی گبی در ابتدا ممکن است هیچ نوع نشانه‌ای از سوزش خفیف یا بی‌حسی در دست و پاهای خود نداشته باشند. اما درنهایت، نروپاتی می‌تواند موجب درد، ضعف و مشکلات گوارشی ‌شود، در عین حال به عصب‌های کنترل‌کننده‌ی دستگاه گوارش آسیب برساند.

انسولین و دیابت

احتمال از دست دادن یکی از پاها
به مرور که آسیب طولانی عصب بین مغز و اندام‌های تحتانی وخیم‌تر می‌شود، قدرت ماهیچه‌ها نیز کمتر شده و شکل پا تغییر می‌کند، همین امر موجب انحراف انگشت شست پا، کف پای صاف یا سایر بدفرمی‌ها می‌شود.

یک قدم اشتباه یا سنگ‌ریزه در کفش می‌تواند موجب یک زخم کوچک شود؛ بی‌حسی اندام‌ها موجب می‌شود از آن آگاه نشده و گردش خون ضعیف در رگ‌های خونی آسیب دیده، بهبود را کند می‌کند.

نتیجه‌ی نهایی: به‌گفته‌ی گبی، عفونت شایع تا استخوان گسترش می‌یابد. افراد دیابتی سالانه حدود ۷۳۰۰۰ قطع عضو اندام تحتانی بدن را متحمل می‌شوند و حدود ۶۰٪ قطع‌ عضوها در افراد دیابتی اتفاق می‌افتد.

مستعد عارضه‌های قلبی
علاوه برا افزایش فشار خون و کلسترول، قند خون بالا می‌تواند مستقیما به سیاهرگ‌ها، سرخرگ‌ها و عضلات قلب آسیب برساند. احتمال خطر حمله‌ی قلبی در افراد دیابتی نزدیک به ۲ برابر و احتمال سکته‌ی مغزی تا ۴ برابر است. هاتی‌پوقلو می‌گوید: حمله‌ی قلبی قاتل شماره یک بیماران دیابتی است. صرفنظر از اینکه اغلب مهلک است، سکته موجب فلج شدن یا از کارافتادگی‌‌های شدید می‌شود.

زندگی کوتاه‌تر
تمامی مشکلات مربوط به سلامتی سرانجام می‌تواند به عارضه‌ی نهایی منجر شود: یعنی مرگ زودرس.

مطالعات اخیر در جاما نشان داد، زنان مبتلا به دیابت نوع ۱، ۱۳ سال کمتر از سایرین که به دیابت مبتلا نیستند، عمر می‌کنند. رسما دیابت به عنوان هفتمین عامل مرگ‌ومیر شناخته شده، اما از آنجایی که اغلب عوارض ناشی از آن را در گواهی فوت ذکر می‌کنند و نه خود بیماری را، عدد واقعی ممکن است خیلی بیشتر اینها باشد.

 

 

 

منبع:http://www.majalesalamat.com/

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
فاطمه کرمی

درمان پاهای پرانتزی و ضربدری

پاهای پرانتزی
عارضه پای پرانتزی نوعی اختلال در طرز قرار گرفتن ساق­های پا است که در آن زانوها از هم فاصله زیادی می­گیرند. افراد مبتلا در هنگاه راه رفتن پاهای خود را به طرف خارج کشیده و با لبه خارجی پا راه می­روند.

تشخیص
تشخیص این عارضه بسیار ساده است، برای این کار باید از فرد مورد نظر بخواهیم تا در حالت ایستاده قوزک پاها را به هم بچسباند به نحوی که کشکک­های زانو به سمت جلو باشد، سپس فاصله بین دو زانو را اندازه­گیری می­کنیم، در این حالت عضلات ران فرد بایستی کاملا شل و بدون انقباض باشد. در افراد مبتلا فاصله بین دو زانو از هم زیاد بوده و بین دو پا حالتی شبیه به کمان مشاهده می شود.

 

پاهای ضربدری
پای ضربدری در حقیقت انحراف به خارج مفصل زانو به علل مختلف می باشد که شایع­ترین علت آن وراثتی است، این اختلال سسب آسیب به زانو در بزرگسالی و در نهایت به علت تغییر در توزیع وزن بدن سبب ایجاد مشکل در سایر مفاصل می شود.

تشخیص
در این عارضه با چسبانیدن زانوها به هم، فصله بین دو قوزک پا وجود دارد و بدیهی است که تشخیص دقیق بوسیله پزشک متخصص و تائید آن توسط سیستم­های ارزیابی بیومکانیکال می­باشد.

عدم تعادل عضلانی، کاهش قدرت عضلات داخل و خارج پا، استفاده از کفش­های نامناسب، تکرار عادات غلط حین راه رفتن به ویژه در جوانان، آسیب­های استخوانی، بیماری نرمی استخوان، جوش خوردن نامناسب شکستگی­ها، پارگی لیگامان­ها و رباط­های اطراف زانو و بسیاری عوامل دیگر غیر از وراثت می­توانند از عوامل ایجاد کننده پاهای پرانتزی و ضربدری می­باشند.

 

استفاده از تکنولوژی­های جدید در تشخیص
با استفاده از سیستم­های کامپیوتری ارزیابی بیومکانیکال، از کل اندام تحتانی کودک تصویربرداری انجام می گیرد، اینگونه تصویربرداری­ها به کمک دوربین­های خاصی صورت می­گیرد و مانند رادیولوژی نبوده و از بابت دریافت اشعه ایکس برای کودک مشکلی ایجاد نمی­کند و تصویر گرفته شده در نرم افزارهای خاصی تجزیه و تحلیل گشته و میزان انحراف مشخص می­شود و درنهایت در نوبت­های مختلف درمانی چنانچه کودک مشکل داشته باشد می­توان روند درمان را با کمک همین نرم­افزارها پیگیری نمود.

 

مداخلات درمانی
برای درمان می­بایست از درمان­های ارتوتیک (وسایل کمکی) بسته به شدت ضایعه در مفصل زانو یا پا  (کفش) و نیز حرکات اصلاحی استفاده کرد.

گاهی تنها پوشیدن کفش طبی خاص کفایت می­کند و در برخی موارد نیاز است مداخله مستقیم از ناحیه زانو صورت گیرد.

 

 

منبع:بیتوته

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
فاطمه کرمی

آموزش ماساژ لاغری

ماساژ لاغری

ماساژ لاغری-شاید کمتر کسی درباره خواص درمانی این شیوه درمانی (ماساژلاغری)در درمان اضافه وزن شنیده باشد. امروزه درمانگران زیادی در سراسر جهان بر این باورند که استفاده از ماساژدرمانی به تنهایی یا به‌عنوان درمان کمکی در کنار دیگر شیوه‌های درمانی می‌تواند نتایج بسیار چشمگیری را در روند لاغری و کاهش وزن داشته باشد. یکی از ساده‌ترین تکنیک‌های ماساژ لاغری که در خانه قابل ارائه به اعضای خانواده‌است، در این صفحه با یکدیگر مرور می‌کنیم. در این روش با شیوه ماساژ برای لاغری موضعی پهلو، بازوها و ران‌ها آشنا می‌شوید.

 

گام اول ماساژ لاغری:

برای شروع ماساژ لاغری به محیطی آرام احتیاج داریم تا ماساژ گیرنده در فضایی آرام و بدون استرس برای دریافت ماساژ آماده شود. در این شرایط بهتر است از تشکی مناسب با ملحفه‌های سفید و تمیز استفاده کنیم تا دریافت‌کننده ماساژ با احساس امنیت و آرامش روی آن دراز بکشد و برای دریافت ماساژ آماده شود. برای ارائه تکنیک‌های ماساژلاغری می‌توانید به‌طور همزمان از روغن‌های گیاهی و موسیقی آرام‌بخش برای بهبود روند درمانی ماساژلاغری استفاده کنید. در این شیوه درمانی برای درمان موضعی چاقی و اضافه وزن در ناحیه شکم مورد استفاده دارد و بهتر است که ماساژ به‌طور مستقیم روی پوست بدن اجرا شود.

 

گام دوم ماساژ لاغری:

افزایش متابولیسم سلول‌های پهلو از طریق ماساژ لاغری

در این مرحله از ماساژ لاغری،پس از آن‌که بیمار به پشت دراز کشیدو آماده دریافت ماساژ شد، می‌توانید با کمک روغن‌های گیاهی و یا ژل‌های لاغری گیاهی ماساژ را شروع کنید. در این مرحله کافی است کف هر 2 دست را به‌طور کامل با کمک روغن چرب کرده و با ماساژ پهلوها شروع کنید. در این حالت، کف دست راست و سرانگشتانش را روی پهلوی راست بیمار قرار داده و عضلات بیمار را از بیرون به سمت ناف ماساژ دهید. این کار را به‌مدت 3 تا 5 دقیقه با هر 2 دست تکرار کنید. به این ترتیب که با رسیدن سرانگشتان دست راست به نزدیکی ناف، دست چپ را از پهلو‌ها به سمت ناف حرکت دهید. این حرکت را با فشاری یکنواخت و به‌صورت مستمر تا 5 دقیقه می‌توانید تکرار کنید. توجه داشته باشید که این ماساژ را برای پهلوی چپ نیز با همان فشار و مدت زمان تعیین شده تکرار کنید.این ماساژ لاغری با شکستن سلول‌های چربی و بالا بردن متابولیسم این سلول‌ها روند درمان چاقی را تسریع می‌کند.

 

گام سوم ماساژ لاغری:

درمان چاقی ران‌ها با ماساژ لاغری

پس از ارائه ماساژ پهلوها به بیمار از او بخواهید که به پهلوی راست دراز بکشد. در این مرحله ماساژ لاغری و موضعی ران را دنبال می‌کنیم. در این حالت نیز با آغشته کردن کف دست‌ها با روغن یا ژل گیاهی لاغری از بخش پایینی ران نزدیک به زانو به سمت بالای عضلات ران حرکت کنید. این ماساژ لاغری کمک می‌کند تا جریان گردش خون در عضلات ران بالا رفته و به این ترتیب با افزایش سوخت و ساز سلولی، سلول‌ها و سلولیت‌های چربی زودتر از بین بروند. در این مرحله نیز می‌توانید به‌مدت 3 تا 5 دقیقه این ماساژ را به‌صورت مستمر تکرار کنید. و پس از اتمام ماساژ ران راست این تکنیک را روی پای چپ نیز تکرار کنید. با کمک این تکنیک ماساژ لاغری علاوه بر افزایش سوخت و ساز سلولی، می‌توان بسیاری از اخلاط ناسالم و سموم موجود در بدن را نیز برای دفع به سمت کلیه‌ها، روده‌ها و سطح پوست هدایت کرد.

 

گام چهارم ماساژ لاغری:

درمان چاقی بازو با یک حرکت

در این مرحله از ماساژ لاغری درمانگر برای درمان چاقی بازوها اقدام می‌کند. بازو یکی از مهم‌ترین اعضای بدن به‌ویژه در خانم‌ها محسوب می‌شود که محل مناسبی برای انباشته شدن سلول‌های چربی است. تجمع سلول‌های چربی در این عضو در بسیاری موارد با چاق شدن موضعی بازوها همراه می‌شود که غالبا موجب از بین رفتن ظرافت و زیبایی دست به‌ویژه در خانم‌ها می‌شود.برای درمان و پیشگیری از تجمع سلول‌های چربی در این مرحله از ماساژ لاغری کافی است با حرکت‌های دورانی روی عضله بازو از سمت آرنج به سمت شانه حرکت کنید. این تکنیک ماساژ لاغری را 3 تا 5 دقیقه روی عضلات بازو تکرار کنید و سعی کنید عضلاتی درونی و بیرونی بازو را درگیر کرده و موجب افزایش حرارت و متابولیسم سلول‌های این ناحیه شوید. فراموش نکنید که همین حرکات را در بازوی دست دیگر نیز تکرار کنید.

 

گام پنجم ماساژ لاغری:

باماساژ لاغری به عضلات ران فرم بدهید

در این بخش از بیمار بخواهید که به پشت بخوابد و این بار با کمک سرانگشتان دست خود عضلات ران را از روی پا ماساژ دهید. برای ارائه این تکنیک کافی است سرانگشتان دست چپ را به روغن یا ژل لاغری گیاهی آغشته کرده و روی ران نزدیک به زانو بگذارید. سپس دست دیگر را روی دست چپ حائل کرده و با کمک فشار هر 2 دست با حرکت‌های گرد و دورانی عضلات ران را به سمت بالا فرم دهید. این تکنیک از ماساژ لاغری علاوه بر شکل دهی به عضلات پا به افزایش جریان گردش خون در پاها کمک می‌کند و موجب شکسته‌شدن و دفع سلول‌های چربی از این ناحیه می‌شود.

 

گام ششم ماساژ لاغری:

پیشگیری و درمان با ماساژ

بعد از ارائه ماساژ لاغری به دریافت کننده، اجازه دهید برای مدت کوتاهی از 10 تا 20 دقیقه دراز بکشد و اگر به خواب رفته است در همان حالت بماند. پس از آن او را بیدار کرده و از او بخواهید یک دوش با آب ولرم بگیرد. تکنیک‌های ارائه شده در این مطلب همگی از جمله شیوه‌هایی است که علاوه بر آن‌ در حوزه درمان چاقی موضعی بسیار موثر است و روند درمانی را تسریع می‌کند، می‌تواند به‌عنوان شیوه‌ای موفق در امر پیشگیری از ابتلا به چاقی نیز موثر باشد. به این ترتیب که افراد مختلف می‌توانند با دریافت این ماساژ از تجمع سلول‌های چربی در نقاط مستعد چاقی بدن خود پیشگیری کنند و از تناسب اندام خود مطمئن باشند. ضمن آن‌که استفاده از این شیوه  ماساژ لاغری 3 تا 4 بار در هفته به خوش فرم شدن عضلات بدن نیز بسیار کمک می‌کند.

 

نکته:دریافت ماساژ به‌منظور درمان چاقی موضعی یکی از تکنیک‌های موثر است که امروزه توسط بسیاری از درمانگران به‌عنوان یک درمان مکمل در کنار دیگر شیوه‌های درمانی به بیماران تجویز می‌شود. با کمک تکنیک های ماساژ لاغری درمانگر با افزایش حرارت موضعی در عضو موجب افزایش متابولیسم و سوخت و ساز عضو مورد نظر شده و به این ترتیب موجب تسریع روند لاغری عضو می‌شود. ماساژ اندام‌های مستعد چاقی همچون پهلوها، ران‌ها و بازو می‌تواند علاوه بر جنبه درمانی جنبه زیبایی را نیز پوشش دهد. این شیوه‌ای است که بسیاری از هنرمندان و بازیگران هالیوودی برای حفظ اندام و تناسب خود به‌صورت روزانه و هفتگی از آن استفاده می‌کنند.

 

 

منبع:بیتوته

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
فاطمه کرمی

تاثیر استرس بر سیستم ایمنی بدن

وقتی رویداد یا واقعه‌ای در زندگی رخ می‌دهد که توانایی کنارآمدن با آن را در خود نبینیم، دچار استرس می‌شویم. در چنین شرایطی است که بدن میزان قابل‌توجهی از هورمون استرس، کورتیزول، را ترشح می‌کند. ترشح مقطعی کورتیزول از کارکردهای معمول بدن انسان است و مزایایی چون کاهش التهاب دارد. اما به‌مرورزمان و در بلندمدت، امکان وابسته‌شدن بدن به میزان قابل‌توجهی از این هورمون در خون وجود دارد. این اتفاق درنهایت تأثیر معکوس دارد و نه‌تنها به محدودکردن التهاب کمکی نمی‌کند، که به آن دامن می‌زند.

جواب برخی متخصصان به این سؤال که استرس چه تاثیری بر سیستم ایمنی بدن دارد کمی نگران‌کننده است؛ آنها استرس را عامل ۹۰ درصد بیماری ها و اختلال‌ها اعم از سرطان و نارسایی قلبی می‌دانند. فعال‌شدن برخی واکنش‌های شیمیایی به‌واسطهٔ استرس و افزایش سطح کورتیزول، به‌باور آنها، بدن را به شیوه‌های گوناگون تحت‌تأثیر قرار می‌دهد. در ادامه به برخی از این تأثیرات اشاره می‌کنیم:

کاهش تعداد گلبول‌های سفید و سلول‌های کشنده طبیعی (natural killer cells/ NK: سلول‌های بخصوصی که تومورهای سرطانی را از بین می‌برند)؛
رشد و گسترش بیشتر تومورها در بدن؛
بالارفتن میزان عفونت‌های بدن و آسیب‌های بافتی.
دیگر تاثیر استرس بر سیستم ایمنی بدن کاهش سطح لنفوسیت‌ها (lamphocytes) است: نوعی از گلبول‌های سفید خون که از بدن در برابر عفونت‌ها محافظت می‌کنند. هرچه سطح لنفوسیت‌ها در بدن کاهش پیدا کند، بدنمان در برابر ویروس‌هایی نظیر سرماخوردگی و تبخال آسیب‌پذیرتر می‌شود.

استرس شدید همچنین می‌تواند به اختلال‌هایی نظیر افسردگی و اضطراب منجر شود: اختلال‌هایی که خود به‌تنهایی نقش بسزایی در بروز التهاب دارند. وقتی بدن در بلندمدت و به‌طور مداوم درگیر التهاب‌ها می‌شود، سیستم ایمنی بدن ورای ظرفیتش فعالیت می‌کند، به‌مرورزمان ضعیف و ضعیف‌تر می‌شود، و درنهایت دیگر آن‌طور که بایدوشاید قادر به محافظت از ما در برابر بیماری‌ها نخواهد بود.


تأثیر جانبی استرس بر سیستم ایمنی بدن
استرس چه تاثیری بر سیستم ایمنی بدن دارد ؟ استعمال دخانیات از پیامدهای جانبی استرس

دیگر تاثیر استرس بر سیستم ایمنی بدن مثل مواردی که بالا به آنها اشاره شد، مستقیم نیست. زمانی که دچار استرس می‌شویم، احتمال روی‌آوردن به رفتارهای ناسالم بیشتر می‌شود: کارهایی نظیر استعمال دخانیات/ مواد مخدر، مصرف نوشیدنی‌های الکلی، تغذیه نامناسب به‌خاطر کمبود وقت، کاهش فعالیت‌های ورزشی به همین علت و کمبود خواب. این رفتارها سلامت عمومی بدن را تهدید می‌کنند و با ضعیف‌کردن سیستم ایمنی بدن، ابتلا به طیف وسیعی از بیماری‌ها و اختلال‌ها را محتمل می‌کنند.


در ادامه، بیماری‌هایی را بررسی خواهیم کرد که استرس مزمن می‌تواند منجر به بروزشان شود.

استرس و اختلال دستگاه گوارش
استرس بر هضم یا گوارش مواد خوراکی تأثیر بازدارنده دارد. وقتی بدن به شرایط طبیعی برمی‌گردد و استرس از بین می‌رود، فعالیت دستگاه گوارش و به‌دنبال آن، میزان هضم مواد خوراکی بیشتر می‌شود؛ به این صورت، دستگاه گوارش در بازه‌ای کمتر از حد معمول فعالیت می‌کند و در بازه‌ای دیگر، بیش از حد. این فعالیت غیرمعمولی سلامت دستگاه گوارش را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد و درنهایت سبب بروز زخم معده می‌شود.


تاثیر استرس بر سیستم ایمنی بدن و افزایش خطر ابتلا به برخی بیماری‌ها

استرس همچنین با بالابردن ضربان قلب، فشار واردشده بر دستگاه گردش خون را بیشتر می‌کند که می‌تواند پیامدهایی داشته باشد.

تأثیر دیگر استرس بر سیستم ایمنی بدن بالابردن فشار خون است.

فشار خون بالا (پرفشاری خون/ hypertension: بالارفتن فشارخون و تداوم این وضعیت طی چند هفته متوالی) خطر ابتلا به بیماری عروق کرونر قلب (coronary heart disease/ CHD) را به‌طور قابل‌ملاحظه‌ای افزایش می‌دهد. عوارض جانبی استرس (رفتارهایی مثل خوردن بیش از حد نمک، قهوه یا مصرف نوشیدنی‌های الکلی) هم در افزایش خطر ابتلا به این بیماری نقش دارند.

تأثیر استرس بر بالارفتن سطح کلسترول خون
استرس همچنین می‌تواند باعث بالارفتن سطح کلسترول خون شود. این اتفاق با منتشرشدن اسیدهای چرب آزاد (free fatty acids) و از طریق فعالیت‌های آدرنالین و نورآدرنالین رخ می‌دهد. در چنین شرایطی، ذرات کلسترول به یکدیگر می‌چسبند، در خون و نیز دیواره‌های سرخ‌رگ‌ها لخته ایجاد می‌کنند و باعث انسداد آنها می‌شوند.

بالارفتن ضربان قلب هم که پیش‌تر توضیح داده شد به افزایش توده‌های کلسترول در دیواره‌های سرخ‌رگ‌ها دامن می‌زند. فشارخون بالا زخم‌هایی در دیواره‌های سرخ‌رگ‌ها ایجاد می‌کند که به محل انباشت توده‌های کلسترول تبدیل می‌شوند.

 

در ادامه، سایر بیماری‌های رایجی را معرفی می‌کنیم که استرس بلندمدت و مداوم نقش بسزایی در بروزشان دارد. پیش‌تر هم اشاره شد که استرس شدید به التهاب مزمن منجر می‌شود و در چنین شرایطی است که بسیاری از بیماری‌های مرتبط با سیستم ایمنی بدن مجال پیشروی پیدا می‌کنند، بیماری‌هایی مانند:

آرتروز؛
فیبرومیالژی (fibromyalgia)؛
لوپوس؛
پسوریازیس (psoriasis/ صدفک)؛
التهاب روده.
بیماری های قلبی ـ عروقی (مثل بالارفتن ضربان قلب که پیش‌تر توضیح دادیم)، دیابت نوع ۲، انواع سرطان و زوال عقل از دیگر پیامدهای استرس مداوم در بلندمدت هستند.

به خاطر داشته باشید که در درجه اول، تاثیر استرس بر سیستم ایمنی بدن است که راه را برای بروز بیماری‌های معرفی‌شده هموار می‌کند؛ به بیان دیگر، سیستم ایمنی بدن تحت‌تأثیر استرسِ مداوم ضعیف می‌شود و بیماری‌های مختلف راحت‌تر بدن را درگیر می‌کنند.
آزمایش کیکلت گلیسر و همکارانش درباره تاثیر استرس بر سیستم ایمنی بدن
آزمایش کیکلت گلیسر دربار تاثیر استرس بر سیستم ایمنی بدن

در ادامه، یکی از آزمایش‌های معروف درباره تاثیر استرس بر سیستم ایمنی بدن را بررسی می‌کنیم و یافته‌های محققان آن را در اختیارتان می‌گذاریم. کیکلت گلیسر (Kiecolt-Glaser)، استاد دانشگاه و روان‌شناس معروف آمریکایی، به‌همراه تعدادی از همکارانش در سال ۱۹۸۴ این آزمایش را انجام داد.

هدف از انجام این آزمایش
هدف از این آزمایش، بررسی این نکته بود که آیا استرس ناشی از آزمون‌های مهم، تأثیری بر کارکرد سیستم ایمنی بدن دانشجویان دارد یا خیر.

روند انجام آزمایش
محققان برای انجام این آزمایش به سراغ ۷۵ دانشجوی سال‌اولی پزشکی (۴۹ آقا و ۲۶ خانم) رفتند که تنها یک ماه تا فرارسیدن آزمون پایان‌ترمشان فرصت داشتند. در دو بازه زمانی مختلف از آنها نمونه‌ خون گرفتند: بازه زمانی اول یک ماه پیش از فرارسیدن امتحان بود (که دانشجویان در آن استرس نسبتا کمی داشتند) و بازه زمانی دیگر در موعد برگزاری آزمون نهایی بود (استرس شدید).

به‌منظور ارزیابی چگونگی کارایی سیستم ایمنی بدن دانشجویان، میزان فعالیت سلول‌های لنفوسیت تی (T cells) اندازه‌گیری شد. همچنین پرسش‌نامه‌هایی برای ارزیابی متغیرهای روان‌شناختی (استرس رویدادهای زندگی، تنهایی و…) در اختیار دانشجویان قرار گرفت که باید پر می‌کردند.

یافته‌های آزمایش
بر اساس بررسی‌های صورت‌گرفته در این آزمایش مشخص شد که نمونه خون گروه اول (خونی که یک ماه قبل از برگزاری آزمون نهایی گرفته شده بود)، در مقایسه با گروه دیگر که در موعد برگزاری آزمون نمونه‌برداری شده بود، حاوی سلول‌های لنفوسیت تیِ بیشتری بود.

پرسش‌نامه‌هایی هم که در هر دو بازه زمانی در اختیار دانشجویان قرار گرفته بود، بررسی شد. نظریه‌هایی وجود دارند که بر ارتباط میان افزایش استرس با احساس تنهایی و دیگر علائم روان‌شناختی تأکید دارند. هدف از ارائه پرسش‌نامه‌ها بررسی چگونگی این علائم بود.

کیکلت گلیسر و همکارانش با بررسی‌های صورت‌گرفته (پرسش‌نامه‌ها و آزمایش خون) متوجه این موضوع شدند که پاسخ‌های سیستم ایمنی بدن دو دسته از دانشجویان، در مقایسه با دیگران، به‌طور برجسته‌ای ضعیف‌تر بود:

دانشجویانی که بیش از دیگران احساس تنهایی می‌کردند؛
دانشجویانی که با رویدادهای استرس‌زای زندگی سروکار داشتند و علائمی روان‌شناختی نظیر افسردگی و اضطراب داشتند.
نتیجه‌گیری آزمایش
استرس ناشی از آزمون‌های نهایی، کارایی سیستم ایمنی بدن دانشجویان را کاهش داده بود.

ارزیابی نهایی آزمایش
اگر صرفا آزمایش کیکلت گلیسر و همکارانش را مدنظر داشته باشیم، دادن پاسخ قطعی به این سؤال که استرس چه تاثیری بر سیستم ایمنی بدن دارد؟ کمی دشوار می‌شود. آیا استرس است که در درجه اول سبب بروز بیماری می‌شود یا آنکه وقتی دچار بیماری می‌شویم، استرس تشدید می‌شود؟

همچنین در بسیاری از آزمایش‌های این‌چنینی، صحبت از عوامل دیگری به میان نمی‌آید که زندگی افراد را تحت‌تأثیر قرار می‌دهند. مصرف مواد مخدر، نوشیدنی‌های الکلی، کافئین، نیکوتین، مختل‌شدن سلامتی عمومی، تغذیه، فعالیت‌های ورزشی، چگونگی خواب، اثر سن‌وسال و داروهای مصرفی، ازجمله عوامل مهمی هستند که معمولا در چنین آزمایش‌هایی از توجه به آنها غافل می‌مانند.

 

هراندازه هم که نتایج و یافته‌های آزمایش‌هایی نظیر آنچه توضیح داده‌شد قطعی و مسلم نباشد، نمی‌توان تاثیر استرس بر سیستم ایمنی بدن و نقش مخرب آن را انکار کرد. اما این پایان ماجرا نیست. مثل هر بیماری، اختلال و عارضه دیگری، راهکارهای مختلفی برای مقابله با استرس در اختیار داریم: راهکارهایی که نه‌تنها برای مدتی ذهنمان را از دغدغه‌ها و مشکلات روزمره آزاد می‌کنند، که از تأثیر مخرب استرس بر سیستم ایمنی بدن هم کم می‌کنند. در ادامه راهکارهایی را معرفی می‌کنیم که با استفاده از آنها می‌توان استرس را کاهش داد.

مدیتیشن (ذهن‌آگاهی)
به‌منظور کاهش استرس می‌توانیم بازه‌های زمانی ۱۰ تا ۱۵دقیقه‌ای را (۳ یا ۴ روز در هفته) به تمرین‌های مدیتیشن اختصاص دهیم. این تمرین‌ها به کاهش سطح هورمون کورتیزول و کاهش التهاب کمک می‌کنند.

همچنین آزمایش‌ها نشان می‌دهند که تمرین‌های مدیتیشن به پیشگیری از تجزیه‌شدن/ فروپاشی کروموزوم‌های بدن کمک می‌کند، اتفاقی که باعث پیری زودرس و بروز سرطان می‌شود.

یوگا
حرکات یوگا هم برای کاهش استرس کارآمد هستند؛ به‌علاوه، موجب آرامش بیشتر سیستم عصبی و کاهش التهاب هم می‌شوند. تنفس عمیق مقاومت بدن در برابر عفونت‌ها را بیشتر می‌کند. حالت‌های معکوس (inverted poses/ سروته‌کردن بدن) رایج در تمرین‌های یوگا هم نقش مؤثری در بهبود جریان سیالات سیستم لنفاوی دارند که به دفع سموم از بدن کمک می‌کند.

حتما بخوانید: حرکات یوگا برای کاهش استرس؛‌ ۳۱ روز تمرین برای آرامش جسم و روح
مثبت‌اندیشی
بنابه برخی شواهد، کسانی که واقعا باور دارند حالشان بهتر می‌شود و امیدوار و مثبت‌اندیش هستند، در مقایسه با کسانی که علائم جسمانی مشابهی دارند اما از لحاظ ذهنی خود را باخته‌اند و منفی فکر می‌کنند، وضعیت سلامتی بهتری خواهند داشت.

همچنین بنابه نتایج برخی آزمایش‌های صورت‌گرفته، حالات و افکار منفی نظیر اضطراب و خصومت (جامعه‌ستیزی، خودستیزی) کارایی سیستم ایمنی بدن را کمتر می‌کنند.

بهبود عادات رفتاری
اگر بتوانیم برخی عادات بد و منفی را که به استرس دامن می‌زنند، با عادات خوب جایگزین کنیم، به‌مرورزمان، در مواجهه با رویدادهای استرس‌زای زندگی واکنش بهتری از خود نشان خواهیم داد.

به‌باور برخی محققان، کسانی که از حمایت دیگران در جامعه برخوردار هستند، وضعیت سلامت عمومی‌شان بهتر است و در برابر عفونت‌ها و بیماری‌ها مقاومت بیشتری دارند.

به خاطر داشته باشید که در موقعیت‌های بغرنج و بحرانی زندگی، استرس به کمک‌مان می‌آید و از ما محافظت می‌کند؛ بنابراین نباید فقط به نیمه خالی لیوان نگاه کنیم. آنچه به سلامتی ما خدشه وارد می‌کند و باید برای مقابله با آن به‌فکر استفاده از راهکارهای معرفی‌شده باشیم، استرس مزمن و مداوم است.
جمع‌بندی
سرنخ کلیدی در یافتن جواب این سؤال که استرس چه تاثیری بر سیستم ایمنی بدن دارد؟ ضعف سیستم ایمنی بدن در پی استرس مداوم و مزمن، و هموارشدن مسیر برای پیشروی بیماری‌ها و اختلال‌های مختلف است. بالارفتن ضربان قلب و افزایش فشارخون، کاهش تعداد گلبول‌های سفید خون و التهاب ناشی از استرس، ازجمله مهم‌ترین عوامل ضعف سیستم ایمنی بدن هستند. استرس مداوم و مزمن هم مثل هر عارضه و عادت منفی دیگری با اتخاذ تدابیر مناسب قابل‌کنترل خواهد بود. مدیتیشن، یوگا و مثبت اندیشی ازجمله راهکارهای مناسب برای کنترل استرس هستند که با افزودن آنها به عادات روزمره می‌توان تأثیر مخرب استرس بر سیستم ایمنی بدن را کنترل کرد.

لطفا اگر تجربه یا نظری درباره موضوع مطلب دارید، با ما و خوانندگان به اشتراک بگذارید. همچنین اگر اطلاعات بیشتری درباره تاثیر استرس بر سیستم ایمنی بدن دارید یا راهکار دیگری به‌منظور کنترل اثر آن به‌ذهنتان می‌رسد، حتما مطرح کنید.

 

 

منبع:https://www.chetor.com/

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
فاطمه کرمی

سنگ کلیه

نکته هایی در باره سنگ کلیه

سنگ کلیه بیماری جدیدی نیست. حتی می گویند، فرعون هم به بیماری سنگ کلیه مبتلا بوده و یکی از ویژگی های طبیب مشهورش، سینوهه، توانایی درمان درد سنگ کلیه بوده است. با پیشرفت علم پزشکی، درمانهای پیشرفته تری برای بیماری سنگ کلیه کشف و ابداع شده که سنگ کلیه را جزو بیماری های ساده دنیا کرده است.

اما هنوز هم درد سنگ کلیه اگر نگوییم طاقت فرساترین دست کم یکی از وحشتناک ترین دردهایی است که تاکنون بدن انسان تحمل کرده است. به همین دلیل درباره چگونگی پیشگیری و درمان  درد سنگ کلیه با دکتر سید کاظم فروتن، جراح و متخصص کلیه و مجاری ادرار صحبت کردیم .

همه ما سنگ کلیه را به عنوان یک درد وحشتناک پهلو  می شناسیم، آیا سنگ کلیه علائم دیگری هم دارد؟

سنگ کلیه می تواند بدون علامت باشد تا زمانی که کلیه را از کار بیندازد. یعنی ممکن است کلیه سنگ بسازد، علائم هم ندهد و کسی هم متوجه نشود و در نهایت روزی کلیه را نارسا کند. اما یکی از مهم ترین علائم سنگ کلیه درد است.

این درد معمولا" شب ها شروع می شود و فرد را از خواب بیدار می کند. در واقع درد سنگ کلیه شدید و غیرقابل تحمل است. خانم هایی که تجربه زایمان را داشته اند و بیمار سنگ کلیه هم هستند، می گویند، درد زایمان قابل مقایسه با درد سنگ کلیه نیست. واقعا" این بیماران هنگام درد خیلی زجر می کشند. یکی دیگر از علائم سنگ، تغییر رنگ ادرار به صورت خونی یا رنگ چای شدن است. بعضی از بیماران سنگ کلیه، با علامت عفونت مراجعه می کنند. در این موارد، سنگ کلیه جزو اورژانس های پزشکی است و باید فورا" به آن رسیدگی شود.

اندازه سنگ کلیه با شدت علائم سنگ کلیه ارتباطی دارد؟

خیر، هیچ ارتباطی بین اندازه و علائم سنگ کلیه وجود ندارد.

درد چه موقع ایجاد می شود؟

معمولا" سنگ کلیه وقتی می خواهد دفع بشود، درد ایجاد می کند و وقتی جایش ثابت شد، درد از بین می رود، به عبارتی وقتی درد سنگ کلیه از بین رفت، مفهومش دفع سنگ کلیه نیست. یعنی وقتی درد شروع شد و بعد تسکین پیدا کرد، باید تکلیف سنگ مشخص شود و نباید بیمار فکر کند که چون دیگر درد ندارد پس همه چیز خوب شد و سنگ از بین رفت. باید به کمک سونوگرافی و عکس رادیولوژی مخصوص کلیه و مجاری ادرار، این سنگ پیگیری شود و اگر پیدا نشد آن وقت بگوییم که سنگ افتاده است و یک نفس راحت بکشیم .

همانطور که خودتان گفتید، برخی سنگ های کلیه علامت ندارند، با این حساب افرادی که هیچ علامتی ندارند، از کجا بفهمند که سنگ کلیه دارند؟

تشخیص سنگ کلیه در کسانی که تاکنون سنگ کلیه نداشته اند، هیچ علامتی هم ندارند، کمی مشکل است. از طرفی نمی توان به تمام افراد جامعه هم توصیه کرد که بروند و سونوگرافی و رادیولوژی بشوند، چرا که احتمال دارد سنگ کلیه داشته باشند. بنابراین ما توصیه می کنیم در کسانی که ممکن است کلیه سنگ ساز داشته باشند و دلایلی به نفع سنگ کلیه در آنها وجود دارد، بررسی های لازم صورت گیرد، مثلا" کسانی که در فامیل درجه یکشان سابقه سنگ کلیه وجود دارد، هر سال یا هر دو سال یکبار، برای این بررسی ها به پزشک مراجعه کنند. افرادی هم که خودشان سابقه سنگ کلیه دارند، باید سالی یکبار تحت سونوگرافی و بررسی های لازم قرار بگیرند.

چرا کلیه بعضی از افراد سنگ ساز است؟

اینکه چرا سنگ کلیه ایجاد می شود؟ چرا در یک کلیه بیشتر از دیگری سنگ تولید می شود؟ چرا بعضی بیشتر و بعضی کمتر سنگ کلیه دارند؟ سئوالاتی هستند که هنوز بطور مشخص جواب آنها پیدا نشده است. اما در این زمینه نظریه هایی وجود دارد. مثلا" اگر غلظت مواد داخل ادرار زیاد شود، می تواند زمینه ساز سنگ کلیه شود یا در برخی موارد زمینه های ارثی برای تشکیل سنگ مطرح است که استعداد فرد را در ابتلا به سنگ کلیه افزایش می دهد.

سنگ چگونه تشکیل می شود؟

وقتی غلظت موادی در داخل یک محلول بیش از حد شود، در نهایت به حالت فوق اشباع در می آیند و به کریستال تبدیل شده و رسوب می کنند، مثل اتفاقی که موقع تولید نبات رخ می دهد. نبات رابا همین روش تولید می کنند. ابتدا محلول شکر و آب را غلیظ می کنند، و سپس داخل این محلول غلیظ نخ آویزان می کنند تا کریستال های شکر دور این نخ جمع شوند و نبات تولید شود. این همان اتفاقی است که هنگام تشکیل سنگ کلیه می افتد. وقتی غلظت مواد در ادرار زیاد شود، زمینه تشکیل هسته سنگ در ادرار فراهم می شود. وقتی هم که این هسته اولیه ایجاد شد، سایر مواد دور این هسته رسوب می کنند و سنگ بزرگ می شود.

جنس سنگ  کلیه معمولا" چیست؟

شایع ترین نوع سنگ کلیه ، سنگ های کلسیمی هستند. شاید حدود 80 تا 85 درصد از انواع سنگ های کلیوی سنگ های کلسیمی هستند. این سنگ های کلسیمی هم عموما" به صورت نمک های کلسیم هستند. یعنی مثلا" اگزالات کلسیم یا فسفات کلسیم، بعد از سنگ های کلسیمی، سنگ های عفونی، اسید اوریکی و سایر انواع سنگ ها شیوع دارند. ولی اکثر افرادی که گرفتار سنگ کلیه می شوند، در واقع گرفتار سنگهای کلسیمی هستند.

این کلسیمی که در کلیه غلظتش بالا می رود و سنگ می شود، از کجا می آید؟

این کلسیم ممکن است ، بیش از حد از روده جذب شود. ببینید ، ما در طول روز حدود هزار میلی گرم کلسیم مصرف می کنیم که از این مقدار چیزی حدود یک سومش جذب می شود. اگر این میزان جذب به هر دلیلی افزایش یابد، مثلا" میزان کلسیمی که مصرف می کنیم، زیاد باشد،می تواند باعث تشکیل سنگ شود. ممکن است، میزان کلسیمی که از طریق کلیه دفع می شود، به دلیل یک بیماری افزایش یابد. البته این   بیماری ها عموما" بیماری های مربوط به استخوان و هورمون های مربوط به آن هستند.

مثلا" در بیماری هیپرپاراتیروئیدی ، برداشت کلسیم از   استخوان ها افزایش می یابد و می رود که از کلیه دفع شود و تبعا" غلظتش در ادرار افزایش یافته و باعث تشکیل سنگ می شود. در بعضی از موارد هم کلسیمی که به کلیه می رسد زیاد نیست ولی خود کلیه به دلیل مشکلی که دارد، بیش از حد کلسیم را دفع می کند.

ماجرا از این قرار است: حدود 95 درصد کلسیمی که در ابتدای واحدهای کلیوی وارد ادرار می شود، دوباره در کلیه باز جذب می شود. اگر کلیه ای نتواند این 95درصد کلسیم را باز جذب کند، مسلما" غلظت کلسیم ادرار بالا می رود و زمینه ساز تشکیل سنگ می شود.

به این ترتیب، کسانی که کلیه سنگ ساز دارند، باید مصرف مواد غذایی کلسیم دار را کم کنند؟

نخیر! تفکری که می گوید کسانی که کلیه سنگ ساز دارند. نباید لبنیات بخورند، کاملا" غلط است.

چون اولا برخی افراد هستند که بدنشان به کلسیم اضافه نیاز دارد.  مثلا" زنان باردار و کسانی که دچار پوکی استخوان هستند.

ثانیا" در برخی موارد سنگ کلیه ،  ما به بیمار توصیه می کنیم که بیشتر کلسیم مصرف کند. مثلا" در سنگ های اگزالات کلسیم، اگر شما کلسیم بیشتری مصرف کنید، این کلسیم در روده به اگزالات متصل می شود و اصلا" از روده جذب نمی شود و به این ترتیب ، یون اگزالات که افزایش آن در ادرار باعث تشکیل اگزالات کلسیم در کلیه شده و رسوب می کرد و سنگ اگزالات کلسیمی تشکیل می داد، اصلا" وارد بدن نمی شود.

پس بیمارانی که کلیه سنگ ساز دارند، باید از چه غذاهایی پرهیز کنند؟

تقریبا" تنها چیزی که ما توصیه می کنیم که بیماران سنگ کلیه از آن پرهیز کنند، نمک است . ببینید، یکی از مواد غذایی که باعث تولید سنگ در کلیه می شود، نمک است. البته ما سنگ نمک که نداریم ولی نمک عاملی است که به ساخته شدن سنگ های کلسیمی  کمک می کند. نمکی که از روده جذب می شود، از طریق کلیه باید دفع شود. اما مشکل همین جاست چرا که وقتی نمک می خواهد از کلیه را وارد ادرار شود، با خودش کلسیم را وارد ادرار می کند و به این ترتیب غلظت کلسیم ادرار افزایش می یابد. بنابراین همان نمکی که هنگام پختن غذا به آن زده می شود کافی است و افرادی که کلیه سنگ ساز دارند، نباید سرسفره به غذایشان نمک بزنند و مواد شور مثل خیار شور را مصرف نکنند.

کسانی که کلیه سنگ ساز دارند، باید چه مواد غذایی را بیشتر مصرف کنند؟

در ابتدا گفتیم که اگر غلظت مواد در ادرار زیاد شود، زمینه های تشکیل سنگ کلیه فراهم می شود. حالا می گوییم که برای جلوگیری از تشکیل سنگ کلیه باید این غلظت مواد را کم کنیم. به عبارتی باید ادرار را تا می توانیم، رقیق کنیم. یعنی فردی که کلیه سنگ ساز دارد، باید آب و مایعات زیادی مصرف کند.

چقدر باید آب و مایعات مصرف کرد؟

چقدر آب خوردن مهم نیست . چقدر ادرار داشتن مهم است. ممکن است فردی در محیطی گرم زندگی کند یا فعالیت روزانه اش زیاد باشد، روزی 5 تا پارچ هم آب بخورد ، ولی باز کافی نباشد. چون همه این 8 لیوان آبی که می خورد، عرق می شود و چیزی از آن به ادرار نمی رسد تا رقیق شود.

این فایده ای برای پیشگیری از سنگ کلیه ندارد. برای همین باید ملاک، میزان ادرار باشد نه میزان آبی که فرد می خورد. ما به بیماران توصیه می کنیم آنقدری آب بخورند که روزانه بیش از 2 لیتر ادرار داشته باشند. یا بعبارتی در طول خواب شبانه یک بار برای ادرار کردن به دستشویی بروند. بیماری که کلیه سنگ ساز دارد، اگر احساس تشنگی کند و بعد آب بخورد، از قافله عقب مانده است. یعنی چنین بیمارانی نباید هیچ وقت احساس تشنگی کنند و همیشه قبل از احساس تشنگی آب بخورند.

این بیماران باید شب ها هنگام خواب یک لیوان بالای سرشان باشد، موقع کار روی میزشان یک لیوان آب باشد . یعنی برای دسترسی به آب نباید بیمار مشکلی داشته باشد.

اینکه برخی بیماران آب چشمه خاصی را مصرف می کنند، یا فقط آب معدنی می خورند، کار درستی است؟

این سئوال شایعی در بین بیماران مبتلا به سنگ کلیه است . اما ما اصلا" به چنین سئوالی اعتقاد نداریم. مگر تمام افرادی که از آب شهر استفاده می کنند، سنگ کلیه تولید کرده اند که حالا این بیماران آب شهر را استفاده نکنند.

تازه برعکس وقتی بیماران خودشان را به یک نوع آب خاص مثلا" آب فلان چشمه محدود می کنند، وقتی به آن آب دسترسی ندارند، کمتر آب می نوشند و همین می تواند زمینه ساز تولید سنگ کلیه شود. اما اصل مصرف آب نوع آن نیست، بلکه حجم و مقدار آن است که باید زیاد باشد. آب هندوانه و ماءالشعیر و از این قبیل درمان های سنتی هم اشکالی ندارند ولی آنها هم اصولا" از طریق افزایش حجم ادرار از سنگ سازی کلیه جلوگیری می کنند. ما توصیه می کنیم ، بیماران هر داروی سنتی که سهل الوصول است، خیلی هم گران نیست، ضرری هم ندارد و مورد تائید پزشکان است مصرف کنند، ولی در کنارش آب و مایعات زیادی بخورند.

اگر کسی زیاد آب بخورد و سنگ کلیه اش دفع شود، چه باید بکند؟

اگر کسی سنگش را انداخت دلیل نمی شود که همین حالا سنگی در کلیه اش وجود نداشته باشد. چنین بیماری وقتی به ما مراجعه می کند، اگر درد  داشته باشد، با مسکن دردش را ساکت می کنیم و بعد بررسی های خودمان را شروع می کنیم . معمولا" این بررسی ها شامل عکس KUB و سونوگرافی کلیه است. سپس بر اساس یافته های این بررسی اولیه تصمیم می گیریم. برای بیمارمان چه کار بکنیم.

یعنی بر اساس جنس، اندازه و محل سنگ کلیه تصمیم می گیریم که برای بیمار چه روش درمانی اتخاذ کنیم. اما یک نکته مهم را باید در مورد درمان سنگ کلیه بگویم و آن این که تقریبا" امروزه دیگر جراحی باز کلیه در درمان سنگ کلیه لزومی ندارد مگر در موارد بسیار خاص که خیلی هم نادر هستند.

یعنی در حال حاضر در همین کشور خودمان به راحتی می توان سنگ های کلیه را با روش هایی مثل سنگ شکن و جراحی مختصر یا همان PCN  درمان کرد. توصیه من به تمام بیماران سنگ کلیه این است که اگر جراحی به آنها گفت که باید برای درمان سنگشان جراحی باز کلیه شوند، حتما" با یکی دو جراح کلیه و مجاری ادرار دیگر هم در این مورد مشورت کنند.

 

منبع:https://www.beytoote.com/

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
فاطمه کرمی

کاشت سبزه عید با تخم کدو

یکی از نشانه های حیات دوباره ، سبزه عید است و کاشتن آن در عید نوروز و گذاشتن در سفره هفت سین یکی از دغدغه های مهم خانم های خانه دار است ، کم کم به سال نو نزدیک می شویم تصمیم تان برای کاشتن سبزه امسال چیست؟


اکثر مواقع سبزه عید را با بذرهایی همچون عدس ماش ، گندم شاهی می کارند چنانچه در جستجوی یک ایده ناب و جدید برای کاشتن سبزه عید سال 99 هستید ما در سایت نمناک سبزه تخم کدو را پیشنهاد می کنیم که به راحتی می توانید آن را درست کنید و به عنوان یک سبزه زیبا و ماندگار در سفره هفت سین خود آن را زینت بخش سفره خودتان بکنید پس با ما همراه باشید تا روش کاشت سبزه تخم کدو را در چند مرحله آموزش ببینید.

- نکته مهمی که باید بدانید این است که تخم کدو به عنوان یکی از بذرهای بدون لعاب و سخت محسوب می شود برای اینکه سبزه عید را با این بذر بکارید بایستی تخم ها را تقریباً 48 ساعت بخیسانید و در طول این 48 ساعت آب آن را دو بار عوض کنید.

- پس از 48 ساعت بذرهایی را که خیس خورده اند را در داخل یک کیسه نخی ریخته و آن ها را درون یک آبکش گذاشته تا آب اضافه آن گرفته شود. سپس در طول روز به تعداد دوبار کیسه نخی را باز کرده و به دانه ها آب دهید و هر بار که آبیاری کردید جابجا کنید تا به اندازه کافی نور و رطوبت به تمام قسمتهای بذر برسد.

- حدود 3 الی 4 روز زمان نیاز است تا بعد ها شروع به جوانه زدن بکنند زمانی که به این مرحله رسیدند اقدام به ریختن آنها در کف یک سینی بکنید اما توجه داشته باشید که ضخامت زیادی نداشته و روی هم انباشته نشوند.

- زمانی که دانه های جوانه زده را کف سینی پهن کردید روی آن یک لایه سلفون کشیده و سپس چند سوراخ روی آن ایجاد کنید.

- یکی ، دو روز اول سبزه را در محیطی قرار دهید که گرم و پرنور باشد و روزانه به تعداد سه بار اقدام به آب پاشی با اسپری بکنید.

- پس از گذشت دو روز پوشش سلفونی را که روی سبزه کشیده بودید برداشته و بدون کوچکترین جابجایی سبزه را در همان محیط نگه دارید و روزانه 2 مرتبه آنها را سیراب کنید.

- روز بعد سبزه را از آن محیط خارج کرده و به مدت چند ساعت زیر آفتاب ملایم زمستانی بگذارید و به هنگام شب مجدد به داخل خانه بیاورید و یا این که در جای خنک و تاریک نگهداری کنید.

نکات تکمیلی در مورد کاشت سبزه تخم کدو
* تا زمانی که لایه پلاستیکی روی دانه ها قرار دارد به هیچ عنوان سبزه را در معرض نور مستقیم نگذارید چرا که دانه ها حالت پختگی به خود می گیرند و در نهایت گندیده می شوند.

* برای اینکه سبزه عید را با تخم کدو بکارید دو هفته قبل از فرا رسیدن عید اقدام به این کار بکنید.

* توجه داشته باشید که حتماً برای کاشت این سبزه تخم کدوی خام به کار ببرید.

 

 

منبع:نمناک

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
فاطمه کرمی

نگهداری از بیمار کرونا در منزل

چگونه از بیمار کرونا در منزل نگهداری کنیم ؟
افراد مبتلا به کرونا و خانواده هایشان باید کاملا آگاه و هوشیار باشند تا بتوانند خطر پراکنده شدن بیماری را به حداقل و همچنین احتمال زنده ماندن فرد بیمار را به حداکثر برسانند. اگر افراد خانواده بیمار مراقبت های اصولی و امن داشته باشند ، احتمال شیوع این بیماری تا حد زیاد کاهش پیدا می کند. حال در این قسمت از سلامت نمناک به طور کامل و مفصل نکات مهم برای نگهداری از فرد مبتلا به کرونا را به شما آموزش خواهیم داد.
نکات مهم برای نگهداری از فرد مبتلا به کرونا
- بیمار را در یک اتاق جداگانه و ضد عفونی شده قرار دهید و در آن اتاق پنجره را باز بگذارید تا هوا عوض شود.

- حرکات بیمار را محدود کنید و تا حدی که می توانید اشتراکات خود را با او به حداقل برسانید. مثلا هرگز از آشپزخانه مشترک ، حمام و دستشویی مشترک تا حد ممکن استفاده نکنید. بهتر است تا بهبودی کامل فرد از ورود او به آشپزخانه جلوگیری کنید.

- اعضای خانواده همگی باید در یک اتاق جداگانه از فرد مبتلا باشند یا اگر این کار برایشان ممکن نیست ، فاصله خود را با فرد بیمار تا حد ممکن حفظ کنند. مثلا در یک تخت جداگانه بخوابند.

- تعداد دفعاتی که به بیمار سر می زنید را به حداقل برسانید. در حالت ایده آل معمولا این بیماران نیاز به کمک ندارند و خودشان می توانند کارهای خود را انجام دهند. ملاقات کننده ها و اعضای خانواده باید تا زمانی که این افراد به طور کامل بهبود پیدا نکرده اند، با او تماس نداشته باشند.

- هرگونه ارتباط با بیمار را کم کنید اما در صورت برخورد با او یا محیط اطرافش ، هرچه سریع تر دست و صورت خود را بشویید. بهداشت دست را قبل از غذا درست کردن حتما رعایت کنید. قبل از غذا خوردن ، بعد از استفاده از توالت یا کثیف شدن دست ها حتما دستان خود را شستشو دهید و از ضد عفونی کننده ها با پایه الکل استفاده کنید. شستشو حتما باید با آب و صابون باشد.

- بعد از شستشو حتما با دستمال کاغذی دستان خود را پاک کنید یا از حوله مخصوص استفاده کنید. حوله شما باید با حوله فرد بیمار کاملا جدا از هم باشد.

شستن دست ها

- حتی گاهی اوقات بهتر است که با وجود فرد بیمار در خانه، در منزل هم ماسک بزنید. تا جایی که می توانید خودتان را بپوشانید. اگر نمی توانید ماسک را تحمل کنید ، حتما بهداشت تنفسی را رعایت کنید. مثلا هنگام سرفه یا عطسه، جلوی دهانتان را بگیرید. ماسک های روی دهان شما هرگز نباید توسط فرد مبتلا به کرونا در خانه لمس شود.

- اگر ماسک هایتان مرطوب شد، سریعا آن را دور بیاندازید و از بیمار بخواهید که هیچ گونه تماسی با مایعات بدن چه از دهان چه از مدفوع نداشته باشد. هنگام صحبت یا برخورد با او حتما از دستکش و ماسک استفاده کنید.

- ماسک ها و دستکش هایتان را دوباره استفاده نکنید.

- هرگونه وسایل مربوط به بیمار را با آب و صابون شسته و ضد عفونی کنید.

- هرگونه سطحی که توسط بیمار لمس شده است را مثل تخت، میز، مبلمان و ... ضد عفونی کنید. از شوینده هایی استفاده کنید که حاوی 0.5 درصد سدیم هیپوکلرویت باشد.

ضد عفونی کردن تخت

- برای ضد عفونی کردن همچنین می توانید از مواد سفید کننده با آب استفاده کنید.

- حداقل روزی یک بار حمام و دستشویی را ضد عفونی کنید. به این صورت که اول با آب و مواد شوینده آن جا را شسته و بعد محیط را ضد عفونی کنید.

- لباس های بیمار، حوله و ... را هر روز بشویید. دمای آب را برای شستشو بین 60 الی 90 درجه سانتیگراد قرار دهید و قبل از شستن لباس های بیمار، آن ها را با دستکش داخل ماشین لباسشویی بیاندازید و بعد دستکش را دور بیاندازید.

- دستکش های نیتریل یا لاتکس بهترین گزینه برای استفاده هستند. بعد از هربار استفاده از این دستکش ها آن ها را دور بیاندازید و قبل و بعد از درآوردن دستکش ها حتما دستتان را بشویید.

- برای بیمار یک سطل زباله جداگانه قرار دهید و همچنین برای دستکش ها و ماسک های خودتان نیز سطل زباله جداگانه داشته باشید.

- در کل تا جایی که می توانید به خود بیمار یا هرچیزی که نزدیک اوست، نزدیک نشوید.

 

نکته در مورد نگهداری فرد مبتلا به کرونا:
فرد مبتلا به ویروس کرونا بایستی تحت نظر باشد تا به آرامی علائم رفع شده و ویروس از بدن بیمار خارج شود. طبق اخبار منتشر شده توسط سازمان بهداشت جهانی منظور از اینکه بیماری دو هفته طول می کشد این است که ویروس در بدن بیمار از بین خواهد رفت، گفتنی است برخی متخصصان در مصاحبه های خود عنوان کرده اند که فردی که در منزل است، 24 ساعت پس از قطع تب واگیر نخواهد داشت اما به هرحال باید ایزوله نگهداشتن و نکات بهداشتی را با دقت رعایت کند.

منبع:http://namnak.com/

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
فاطمه کرمی

علل دندان قروچه و درمان آن

بروکسیم یا دندان قروچه شرایطی است که در آن دندان های خود را فشار می دهید ، به هم می کشید یا می سایید. اگر دچار دندان قروچه هستید ، ممکن است با درد دندان یا فک از خواب بیدار شوید.

بروکسیسم خواب یک اختلال حرکتی مرتبط با خواب محسوب می شود. افرادی که هنگام خواب دندان های خود را می سایند، احتمالاً اختلالات خواب دیگری مانند خروپف و مکث در تنفس (خواب آپنه) دارند.

دندان قروچه خفیف ممکن است نیاز به درمان نداشته باشد. با این حال ، در برخی از افراد ، دندان قروچه می تواند مکرر و به اندازه کافی شدید باشد که منجر به اختلالات فک ، سردرد ، دندان های آسیب دیده و سایر مشکلات شود.

 

علائم دندان قروچه :

علائم و نشانه های دندان قروچه ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• ساییدن دندان ها ، که ممکن است به اندازه کافی بلند باشد تا از خواب بیدار شود.

• دندان هایی که مسطح ، شکسته یا لق هستند.

• مینای دندان ساییده شده و لایه های عمیق تری از دندان شما دیده می شود.

• افزایش درد دندان یا حساسیت

• عضلات فک خسته یا محکم یا فک قفل شده ای که کاملاً باز یا بسته نمی شود.

• درد فک ، گردن یا صورت

• درد در گوش اگرچه در واقع مشکل گوش شما نیست.

• سردرد کسل کننده که از شقیقه ها شروع می شود.

• اختلال خواب

 

علت دندان قروچه :

پزشکان به طور کامل نمی دانند چه عواملی باعث ایجاد دندان قروچه می شود ، اما ممکن است به دلیل ترکیبی از عوامل جسمی ، روانی و ژنتیکی باشد.

دندان قروچه بیداری ممکن است ناشی از احساساتی مانند اضطراب ، استرس ، عصبانیت ، سرخوردگی یا تنش باشد. یا ممکن است در طول تمرکز عمیق یا عادت باشد.

دندان قروچه خواب ممکن است یک فعالیت جویدنی مرتبط با خواب باشد که همراه با برانگیختگی در هنگام خواب است.

 

عوارض دندان قروچه :

در اکثر موارد ، دندان قروچه عوارض جدی ایجاد نمی کند. اما دندان قروچه شدید ممکن است منجر به:

آسیب به دندان ها و فک  

سردردهایی از نوع تنشی

درد شدید صورت یا فک

اختلالی که در مفاصل گیجگاهی فکی (TMJs) ، درست در جلوی گوش شما رخ می دهد.

 

راههای تشخیص دندان قروچه :

در طی معاینات منظم دندانپزشکی ، احتمالاً دندانپزشک شما علائم دندان قروچه را بررسی می کند.

در صورت بروز هرگونه علامت ، دندانپزشک در طی چندین مراجعه بعدی به دنبال تغییر در دندان ها و دهان می باشد تا ببیند روند انجام این روند پیشرفت کرده است.

اگر دندانپزشک شما مشکوک شود که شما دچار دندان قروچه هستید ، وی با طرح سؤالاتی در مورد سلامت عمومی دندانپزشکی ، داروها ، کارهای روزمره و عادات خواب سعی در تعیین علت آن دارد.

برای ارزیابی میزان دندان قروچه ، دندانپزشک شما می تواند موارد زیر را بررسی کند:

حساسیت در عضلات فک شما

ناهنجاری های آشکار دندان مانند دندان های شکسته یا لق

سایر آسیب های مربوط به دندان های شما ، استخوان زیرین و قسمت داخلی گونه های شما ، معمولاً به کمک اشعه X است

معاینه دندانپزشکی ممکن است سایر اختلالات را که می تواند باعث ایجاد درد مشابه فک یا گوش شود ، از جمله اختلالات مفصل گیجگاهی فکی (TMJ) ، سایر مشکلات دندانپزشکی یا شرایط بهداشتی را تشخیص دهد.

 

درمان دندان قروچه :

در بسیاری موارد ، درمان لازم نیست. بسیاری از بچه ها بدون درمان از دندان قروچه آنها رفع می شود و بسیاری از بزرگسالان دندان قروچه آنها شدید نیست و نیازی به درمان ندارند. اما اگر دندان قروچه شدید باشد، گزینه ها شامل رویکردهای خاص دندانپزشکی ، روشهای درمانی و داروها برای جلوگیری از آسیب بیشتر دندانها و تسکین درد فک یا ناراحتی است.

با پزشک خود صحبت کنید تا دریابید که کدام گزینه ممکن است برای شما بهتر باشد.

 

درمانهای دندانپزشکی :

اگر شما یا فرزندتان دچار دندان قروچه هستید، پزشک ممکن است راه هایی برای حفظ یا بهبود دندان های شما پیشنهاد دهد. اگرچه این روشها ممکن است مانع سایش دندانهای شما شود ، اما ممکن است جلوی دندان قروچه را نگیرد:

محافظ ها و گارد دهان: اینها به گونه ای طراحی شده اند که دندان ها از هم جدا شوند تا از آسیب های ناشی از چفت شدن و سایش جلوگیری شود. آنها می توانند از مواد سخت آکریلیک یا نرم ساخته شوند و روی دندانهای فوقانی یا تحتانی شما قرار گیرند.

اصلاح دندان: در موارد شدید هنگامی که ساییدگی دندان منجر به حساسیت یا عدم توانایی جویدن مناسب شده است ممکن است دندانپزشک شما نیاز به تغییر شکل مجدد سطوح جویدگی دندان های شما داشته یا آسیب ها را ترمیم کند.

 

روشهای دیگر درمان دندان قروچه:

ممکن است یک یا چند مورد از این روشها در از بین بردن دندان قروچه کمک کند:

مدیریت استرس یا اضطراب: اگر دندان های خود را به دلیل استرس به هم می سایید ، ممکن است با یادگیری راهکارهای تقویت آرامش مانند مدیتیشن ، از بروز این مشکل جلوگیری کنید. 

تغییر رفتار : به محض فهمیدن که دچار دندان قروچه هستید ، ممکن است با تمرین صحیح موقعیت دهان و فک بتوانید رفتار را تغییر دهید. از دندانپزشک خود بخواهید که بهترین وضعیت را برای دهان و فکتان نشان دهد.

بیوفیدبک: اگر به سختی عادت خود را تغییر می دهید، ممکن است از بیوفیدبک استفاده کنید، روشی که از روشها و تجهیزات نظارتی استفاده می کند تا به شما می آموزد تا فعالیت عضلات را در فک خود کنترل کنید.

 

داروهای درمان دندان قروچه:

به طور کلی ، داروها برای درمان دندان قروچه بسیار مؤثر نیستند و برای تعیین اثربخشی آنها تحقیقات بیشتری لازم است. نمونه هایی از داروهایی که ممکن است برای دندان قروچه استفاده شوند عبارتند از:

شل کننده های عضلانی: در بعضی موارد ، پزشک شما ممکن است قبل از خواب ، برای مدت زمانی کوتاه ، شل کننده عضله را پیشنهاد دهد.

بوتاکس: تزریق بوتاکس ، نوعی از سم بوتولینوم ، ممکن است به برخی از افراد مبتلا به دندان قروچه شدید که به درمان های دیگر پاسخ نمی دهند ، کمک کند.

داروهای اضطراب یا استرس: پزشک شما ممکن است استفاده کوتاه مدت از داروهای ضد افسردگی یا داروهای ضد اضطراب را برای کمک به شما در مقابله با استرس یا سایر مشکلات عاطفی که ممکن است باعث بروز دردهایی شما شود ، توصیه کند.

 

 

 

منبع:https://www.beytoote.com/

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
فاطمه کرمی

بیماری های کیسه صفرا

کیسه صفرا کیسه گلابی کوچک است که در زیر کبد شما قرار دارد. کارکرد اصلی کیسه صفرا شما ذخیره صفرا تولید شده توسط کبد شما و عبور آن از مجاری است که در روده کوچک تخلیه می شود. صفرا به شما کمک می کند چربی ها را در روده کوچک خود هضم کنید.

التهاب به دلیل تحریک دیواره کیسه صفرا، که اکثر بیماریهای کیسه صفرا را ایجاد می کند ، که به عنوان کوله سیستیت شناخته شده است. التهاب کیسه صفرا، این بیماری اغلب ناشی از سنگ کیسه صفرا می‌باشد. 

 

انواع بیماری کیسه صفرا چیست؟

انواع مختلفی از بیماری کیسه صفرا وجود دارد.

 

سنگ های صفراوی :

سنگ کیسه صفرا وقتی مواد موجود در صفرا (مانند کلسترول، نمکهای صفراوی و کلسیم ) یا موادی از خون (مانند بیلی روبین) ذرات سخت تشکیل می دهند که مسیرهای عبور به مجرا کیسه صفرا و مجاری صفراوی را مسدود می کنند رخ می دهد.

سنگ کیسه صفرا نیز وقتی که کیسه صفرا به طور کامل یا اغلب به اندازه کافی خالی نمی شود شکل می گیرد. آنها می توانند به اندازه یک دانه ماسه یا به اندازه یک توپ گلف باشند.

 

عوامل بی شماری در ایجاد سنگهای صفراوی شما نقش دارند. این شامل:

- اضافه وزن یا چاق بودن

- داشتن دیابت

- 60 سال یا بالاتر بودن

- مصرف داروهای حاوی استروژن

- سابقه خانوادگی سنگ های کیسه صفرا

- زن بودن

-ابتلا به بیماری کرون و سایر شرایطی که بر چگونگی جذب مواد مغذی تأثیر می گذارد

-تلا به سیروز یا سایر بیماریهای کبدی

 

کوله سیستیت:

کوله سیستیت شایعترین نوع بیماری کیسه صفرا است.کوله سیستیت در دو نوع التهاب حاد یا مزمن کیسه صفرا است.

 

کولسیستیت حاد:

کوله سیستیت حاد عموماً در اثر سنگ های کیسه صفرا ایجاد می شود. اما همچنین ممکن است نتیجه تومورها یا بیماریهای مختلف دیگر باشد.

ممکن است با درد در سمت راست یا قسمت میانی بالای شکم ایجاد شود. این درد بلافاصله بعد از غذا به وجود می آید و از دردهای تیز تا درد های دردناک متغیر است که می تواند به شانه راست شما تابیده شود. کوله سیستیت حاد همچنین می تواند باعث شود:

- تب

- حالت تهوع

- استفراغ

- زردی

 

کولسیستیت مزمن :

بعد از چندین حمله کولسیستیت حاد ، کیسه صفرا می تواند کوچک شود و توانایی ذخیره و آزاد سازی صفرا را از دست بدهد. درد شکم ، تهوع و استفراغ ممکن است رخ دهد. جراحی اغلب درمان مورد نیاز کلسیستیت مزمن است.

 

کلدوکولیتیازیس :

سنگهای صفراوی ممکن است در گردنه کیسه صفرا یا مجاری صفراوی قرار بگیرند. وقتی کیسه صفرا به این روش مسدود شود ، صفرا نمی تواند خارج شود. این ممکن است باعث شود که کیسه صفرا ملتهب یا تحریک شود.

مجاری صفراوی مسدود شده علاوه بر جلوگیری از ورود صفرا از کبد باعث جلوگیری از خروج صفرا از روده ها می شود. کلدوکولیتازیس می تواند باعث شود:

- درد شدید در وسط شکم شما

- تب

- لرز

- حالت تهوع

- استفراغ

- زردی

 

التهاب مجاری صفراوی :

التهاب کیسه صفرا که بدون حضور سنگ کیسه صفرا رخ می دهد. نشان داده شده است که یک بیماری مزمن قابل توجه یا یک بیماری جدی پزشکی باعث ایجاد آن می شود.

 

علائم آن مشابه کوله سیستیت حاد همراه با سنگهای کیسه صفرا است. برخی از عوامل خطر برای این بیماری عبارتند از:

- آسیب شدید جسمی

- جراحی قلب

- جراحی شکم

- سوختگی های شدید

- شرایط خود ایمنی مانند لوپوس

- عفونت جریان خون

- دریافت غذای داخل وریدی (IV)

- بیماریهای قابل توجه باکتریایی یا ویروسی

 

دیسکینزی صفراوی :

دیسکینزی صفراوی هنگامی ایجاد می شود که کیسه صفرا عملکرد پایین تر از حد طبیعی داشته باشد. این وضعیت ممکن است مربوط به التهاب مداوم کیسه صفرا باشد.

علائم این بیماری می تواند شامل درد فوقانی شکم بعد از خوردن غذا ، حالت تهوع ، نفخ و سوء هاضمه باشد.خوردن وعده غذایی چرب ممکن است علائم را ایجاد کند.  

 

برای کمک به تشخیص این بیماری ممکن است پزشک شما نیاز به استفاده از اسکن HIDA داشته باشد. این آزمایش عملکرد کیسه صفرا را اندازه گیری می کند. اگر کیسه صفرا فقط 35 تا 40 درصد از محتوای آن یا کمتر را آزاد کند ، معمولاً تشخیص دیسکینزی صفراوی تشخیص داده می شود.

 

کلانژیت اسکلروزان :

التهاب و آسیب مداوم به سیستم مجاری صفراوی می تواند منجر به زخم شود. این بیماری به کلژانیت اسکلروزان گفته می شود. با این حال ، هنوز مشخص نیست که چه چیزی باعث این بیماری می شود.

تقریبا نیمی از مبتلایان به این بیماری علائمی ندارند. در صورت بروز علائم ، آنها می توانند شامل موارد زیر باشند:

- تب

- زردی

- خارش

- ناراحتی فوقانی شکم

 

تقریباً 60 تا 80 درصد افراد مبتلا به این بیماری کولیت اولسراتیو نیز دارند. با داشتن این شرایط خطر ابتلا به سرطان کبد نیز افزایش می یابد . در حال حاضر ، تنها درمان شناخته شده پیوند کبد است.

داروهایی که سیستم ایمنی بدن را سرکوب می کنند و آنهایی که به تجزیه صفرا ضخیم کمک می کنند می توانند به مدیریت علائم کمک کنند.

 

سرطان کیسه صفرا :

سرطان کیسه صفرا یک بیماری نسبتاً نادر است. انواع مختلفی از سرطانهای کیسه صفرا وجود دارد. درمان آنها دشوار است ، زیرا اغلب تا اواخر پیشرفت بیماری تشخیص داده نمی شود. سنگ کیسه صفرا یک عامل خطر عمده برای سرطان کیسه صفرا است.

سرطان کیسه صفرا می تواند از دیواره های داخلی کیسه صفرا به لایه های بیرونی و سپس به کبد ، غدد لنفاوی و سایر اندام ها گسترش یابد. علائم سرطان کیسه صفرا ممکن است مشابه علائم کوله سیستیت حاد باشد ، اما ممکن است به هیچ وجه علائمی نیز دیده نشود.

 

پولیپ کیسه صفرا :

پولیپ کیسه صفرا ضایعات یا تومورهایی است که در کیسه صفرا ایجاد می شود. آنها معمولاً خوش خیم هستند و علائمی ندارند. با این حال ، اغلب توصیه می شود که کیسه صفرا را برای پولیپ های بزرگتر از 1 سانتی متر برداشته شود. آنها شانس بیشتری برای ابتلا به سرطان دارند.

 

گانگرن کیسه صفرا :

وقتی که کیسه صفرا جریان خون ناکافی دریافت می کند ، گانگرن کیسه صفرا می تواند رخ دهد. این یکی از جدی ترین عوارض کوله سیستیت حاد است. عواملی که خطر بروز این عارضه را افزایش می دهد عبارتند از:

- مرد بودن و بالای 45 سال بودن

- داشتن دیابت

 

علائم گانگرن کیسه صفرا می تواند شامل موارد زیر باشد:

- درد شدید در ناحیه کیسه صفرا

- تب

- حالت تهوع یا استفراغ

- فشار خون پایین

 

آبسه کیسه صفرا :

وقتی کیسه صفرا ملتهب شود ، آب کیسه صفرا رخ می دهد. چرک تجمع سلول های سفید خون ، بافت های مرده و باکتری ها است.علائم ممکن است شامل درد سمت راست فوقانی در شکم به همراه تب و لرز باشد.

 

این وضعیت می تواند در هنگام کوله سیستیت حاد رخ دهد که یک سنگ، کیسه صفرا را کاملاً مسدود کند و به کیسه صفرا اجازه دهد کیسه صفرا پر شود. در افراد دیابتی و بیماری های قلبی شایع تر است.

 

چگونه بیماری کیسه صفرا تشخیص داده می شود؟

برای تشخیص بیماری کیسه صفرا، پزشک از شما در مورد تاریخچه پزشکی شما سؤال می کند و یک معاینه شکمی انجام می دهد. این شامل بررسی درد در شکم است. ممکن است از یک یا چند آزمایش استفاده شود.

 

تاریخچه پزشکی دقیق :

لیستی از علائمی که تجربه می کنید و هرگونه سابقه شخصی یا خانوادگی در بیماری کیسه صفرا از اهمیت برخوردار است. ارزیابی سلامت عمومی نیز ممکن است انجام شود تا مشخص شود که آیا علائم بیماری طولانی مدت کیسه صفرا وجود دارد یا خیر.

 

معاینه بدنی :

پزشک شما ممکن است در طول معاینه شکم یک مانور ویژه انجام دهد تا آنچه را که به عنوان "علامت مورفی" نامیده می شود ، جستجو کند.

در طی این معاینه، پزشک دست خود را روی شکم شما روی ناحیه کیسه صفرا قرار می دهد. سپس از شما می خواهند هنگام بررسی و احساس منطقه نفس بکشید. اگر احساس درد قابل توجهی می کنید ، نشان می دهد که شما ممکن است بیماری کیسه صفرا داشته باشید.

 

اشعه ایکس قفسه سینه و شکم :

اگر سنگ های حاوی کلسیم وجود داشته باشد ، کوله سیستیت علامت دار گاهی اوقات در اشعه X شکمی سنگ نشان می دهد. اشعه X قفسه سینه ممکن است پلور یا پنومونی را نشان دهد.

 

با این حال ، اشعه X بهترین آزمایش برای شناسایی بیماری کیسه صفرا نیست. آنها اغلب برای رد سایر علل احتمالی درد که مربوط به سنگ کیسه صفرا ، کیسه صفرا یا کبد نیست ، مورد استفاده قرار می گیرند.

 

سونوگرافی :

سونوگرافی از امواج صوتی برای تولید تصاویر داخل بدن شما است. این آزمایش یکی از اصلی ترین روشهایی است که پزشک شما برای تشخیص بیماری کیسه صفرا استفاده می کند. سونوگرافی می تواند کیسه صفرا را برای وجود سنگ کیسه صفرا ، دیواره های ضخیم ، پولیپ یا توده ها ارزیابی کند. همچنین می تواند هرگونه مشکل در کبد شما را تشخیص دهد.

 

اسکن HIDA :

اسکن HIDA به سیستم مجاری درون کیسه صفرا و کبد نگاه می کند. این غالباً هنگامی مورد استفاده قرار می گیرد که فرد دارای علائم کیسه صفرا باشد اما سونوگرافی دلیل این علائم را نشان نمی دهد. اسکن HIDA همچنین می تواند برای ارزیابی دقیق تر سیستم مجاری صفراوی مورد استفاده قرار گیرد.

 

این آزمایش می تواند عملکرد کیسه صفرا را با استفاده از یک ماده رادیواکتیو بی ضرر ارزیابی کند. این ماده به رگ تزریق می شود و از آنجا که از طریق کیسه صفرا حرکت می کند ، تماشا می شود. یک ماده شیمیایی دیگری نیز ممکن است تزریق شود که باعث می شود کیسه صفرا صفرا را آزاد کند.

 

اسکن HIDA نشان می دهد که صفرا از طریق سیستم مجاری صفراوی حرکت می کند. همچنین می تواند میزان حرکت صفرا در خارج از کیسه صفرا را اندازه گیری کند. این به عنوان بخش فرار شناخته می شود. کسر تخلیه طبیعی برای کیسه صفرا بین 35 تا 65 درصد در نظر گرفته می شود.

 

تست های دیگر:

آزمایشات تصویربرداری دیگری مانند سی تی اسکن  و MRI نیز قابل استفاده است. همچنین آزمایش خون برای بررسی تعداد گلبولهای سفید خون و عملکرد غیر طبیعی کبد انجام می شود.

 

ئی‌آرسی‌پی (ERCP) یک آزمایش تهاجمی اما مفید است. یک دوربین انعطاف پذیر در دهان و پایین معده درون روده کوچک قرار می گیرد. رنگ کنتراست برای نشان دادن سیستم مجاری صفراوی با اشعه ایکس تخصصی نشان داده می شود.

اگر مشکوک به انسداد ناشی از سنگ کیسه صفرا باشد، ERCP یک آزمایش ویژه مفید است. هر سنگ کیسه صفرا که باعث انسداد می شود غالباً در طی این روش برداشته می شود.

 

 

منبع:https://www.beytoote.com/

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
فاطمه کرمی